Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Elblągu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 20 czerwca 2018 roku

Sąd Rejonowy w Elblągu w III Wydziale Rodzinnym i Nieletnich

w następującym składzie :

Przewodniczący : SSR Anna Nowosielska

Protokolantka : staż. A. Z.

po rozpoznaniu w dniu 15 czerwca 2018 roku w Elblągu , na rozprawie

sprawy z powództwa małoletniego D. M. (1) zastępowanego przez matkę I. W.

przeciwko D. M. (2)

o podwyższenie alimentów

I . zasądza od pozwanego D. M. (2) na rzecz małoletniego powoda D. M. (1) alimenty w podwyższonej wysokości w kwotach po 600 (słownie : sześćset) złotych miesięcznie , poczynając od dnia 15 kwietnia 2018 roku , płatnych na dotychczasowych warunkach płatności do rąk przedstawicielki ustawowej małoletniego powoda I. W. , wraz z ustawowymi odsetkami , w razie uchybienia w terminie płatności którejkolwiek z rat , w miejsce dotychczasowych alimentów , ustalonych mocą ugody zawartej przed mediatorem E. P. dnia 05 kwietnia 2016 roku i zatwierdzonej mocą postanowienia Sądu Rejonowego w Elblągu z dnia 11 kwietnia 2016 roku w sprawie o sygn. akt III RC 126/16 w kwotach po 500 złotych miesięcznie ;

II . umarza postępowanie co do żądania do dnia 14 kwietnia 2018 roku ;

III . oddala powództwo w pozostałym zakresie ;

IV . nakazuje ściągnąć od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa (Sądu Rejonowego w Elblągu) kwotę 66 (sześćdziesięciu sześciu) złotych , tytułem kosztów sądowych ;

V . wyrokowi w punkcie I nadaje rygor natychmiastowej wykonalności .

Sygn. akt III RC 709/17

UZASADNIENIE

W pozwie , złożonym dnia 26 października 2017 roku , I. W. reprezentująca małoletniego D. M. (1) , domagała się podwyższenia alimentów od pozwanego D. M. (2) z kwot po 500 złotych miesięcznie do kwot po 900 złotych miesięcznie , płatnych do dnia 15 każdego miesiąca . W uzasadnieniu żądania wskazała , że od daty wydania postanowienia zatwierdzającego ugodę mediacyjną dnia 11 kwietnia 2016 roku dotyczącą alimentów na rzecz małoletniego D. M. (1) w wysokości 500 złotych , zmieniła się sytuacja powoda , który we wrześniu 2017 roku zaczął uczęszczać do przedszkola , za które poniosła koszty : 157,50 zł za 01 miesiąc za wyżywienie i dodatkowe godziny , 35 zł za rok składki na ubezpieczenie , 100 zł za rok składki na (...) , 30 zł za 01 miesiąc składki klasowej , 62 zł za rok za książki . Dodatkowo do grupy należy donosić chusteczki mokre i suche , różne pomoce do organizowanych zajęć , np. w październiku były owoce i warzywa , dochodzą także opłaty za zdjęcia , stroje na bale , wycieczki , bilety komunikacji miejskiej lub benzyny . Podniosła , że od czasu , kiedy syn uczęszcza do przedszkola , zwiększyła się jego podatność na choroby i przeziębienia , co zwiększa koszty na leki i witaminy . Wskazała , że przed rozpoczęciem przez syna edukacji w przedszkolu zaopatrzyła go w niezbędne rzeczy : nowe ubrania , kapcie , kurtkę , buty , plecak , itp. Nadto w miesiącu wrześniu został wyremontowany pokój , w którym zamieszkuje wraz z synem , w niedalekiej przyszłości planuje zapisać D. na dodatkowe zajęcia z języka angielskiego . Ponadto prosiła wziąć pod uwagę opłaty za mieszkanie , wyżywienie , niezbędną odzież i obuwie oraz rozrywkę i akcesoria do higieny . Podkreśliła , że zmieniła się sytuacja majątkowa pozwanego , który prowadzi działalność gospodarczą – jest kierowcą tira i jego zarobki sięgają 4500 złotych miesięcznie , jak przyznał . Wskazała , że jest zatrudniona od dnia 04 października 2017 roku na stanowisku pomocy kuchennej na okres próbny 3 miesięczny a jej miesięczne wynagrodzenie wynosi 2000 złotych brutto , 1459 złotych netto .

W odpowiedzi na pozew pozwany domagał się oddalenia żądania w całości . W uzasadnieniu podnosił , iż syn ma zaspokojone wszystkie potrzeby , o zaspokojenie których dba osobiście podczas pobytów dziecka u niego i kiedy znajduje się pod jego bezpośrednią opieką .Wówczas zaspokaja jego potrzeby żywieniowe , kupuje odzież , zabawki , ponosi koszty związane z zabieraniem syna do siebie i odwożeniem do miejsca zamieszkania matki , w czasie weekendów koszty z tym związane zamykają się kwotą od 50 zł do 100 zł . Ponadto wskazał , że zakupił synowi sanki w kwocie 55 zł , rower w kwocie 409 zł i kolejkę pod choinkę w kwocie 390 zł . Argumentował , iż matka dziecka nie zgłaszała , że małoletni posiada niezaspokojone potrzeby . Wskazał , że poza opłatami za przedszkole , które w miesiącu zamykają się kwotą około 203 złote , nie wykazała ona , aby potrzeby wzrosły od czasu zawierania ugody w kwietniu 2016 roku . Wówczas I. W. nie pracowała i jej wkład w zaspokajanie potrzeb małoletniego syna sprowadzał się tylko do bezpośrednich starań o ich zaspokojenie . Obecnie , z uwagi na to , iż syn uczęszcza do przedszkola , jej osobisty udział został zminimalizowany i w związku z uzyskiwanym wynagrodzeniem może partycypować w kosztach utrzymania syna związanych z uczęszczaniem do przedszkola . Wskazał , że od stycznia do maja 2017 roku pracował jako kurier na umowę zlecenie i uzyskiwał wynagrodzenie w kwocie 4085,80 zł . W maju 2017 roku podjął działalność gospodarczą jednoosobową , ponieważ jego dochody były zbyt niskie , aby móc zaspokoić jego potrzeby i spłacać ciążące na nim zobowiązania i zaczął świadczyć usługi transportowe na rzecz (...) Sp. z o.o. z siedzibą w M. . Zgodnie z umową otrzymuje wynagrodzenie według kilometrówki , za 2017 rok uzyskał przychód w kwocie 27164,17 zł , z którego musiał pokryć wydatki na opłacenie ZUS w wysokości 2612,02 zł i kwotę 680 zł tytułem podatku . W miesiącu październiku , listopadzie i grudniu zawiesił działalność gospodarczą co było spowodowane utratą uprawnień do prowadzenia pojazdów mechanicznych . Na odzyskanie uprawnień do kierowania pojazdami mechanicznymi zmuszony był wydać kwotę 900 zł . W styczniu 2018 roku na nowo podjął świadczenie usług na rzecz Organiki (...) Sp z o.o. i za miesiąc styczeń uzyskał przychód netto 4967,28 zł , z którego zobligowany jest pokryć składkę ZUS w kwocie 520 zł i zaliczkę na zryczałtowany podatek dochodowy w kwocie 200 zł , wynagrodzenie miało być płatne 20 lutego 2018 roku .

Zaakcentował , że w miesiącach październiku , listopadzie i grudniu nie otrzymywał żadnych dochodów i w związku z tym musiał zapożyczyć się u znajomych i rodziny , aby móc wywiązywać się z ciążących na nim zobowiązań (w tym również świadczenia alimentacyjnego) . Z tytułu zaciągniętych w tym okresie pożyczek jest zmuszony przeznaczać kwotę 400 zł na ich zwrot : A. M. , M. M. , M. Z. . Podkreślił , że zamieszkuje na stałe przy ul. (...) , ale nie posiada tytułu prawnego do lokalu i zmuszony jest ponosić opłaty miesięczne z tego tytułu w kwocie 1033,06 zł . Ponadto w ramach rozliczeń zaliczkowych posiada niedopłaty w kwocie 1953,82 zł . Nadto w związku z zawartą ugodą w dniu 12 stycznia 2018 roku jest zobowiązany zapłacić na rzecz (...) w E. kwotę 3377,30 zł w sześciomięsięcznych ratach po 563 zł .Także co miesiąc jest zobowiązany spłacać kwotę 250 zł tytułem ugody zawartej z Niestandaryzowanym Sekurytyzacyjnym Funduszem Inwestycyjnym . Ciąży na nim jeszcze zobowiązanie , którego źródłem jest nakaz zapłaty na rzecz (...) Sp. z o.o. na kwotę 1356 zł . Wskazał , że poza płaconymi obecnie alimentami w kwocie 500 zł , zmuszony jest opłacać następujące należności 120 zł (co dwa miesiące) , kwotę 141 zł za telefon , laptop i internet , na zakup odzieży i środki czystości wydaje miesięcznie kwotę 150 zł , na wyżywienie i potrzeby fizjologiczne w trasie wydaje kwoty rzędu 1000 zł miesięcznie . Podkreślił , że obecnie łączne jego wydatki na zaspokojenie potrzeb i spłatę zobowiązań wynoszą 4817 zł .

Na rozprawie dnia 28 marca 2018 roku przedstawicielka ustawowa małoletniego powoda zmodyfikowała żądanie i domagała się zasądzenia wyższych świadczeń od pozwanego w kwotach po 900 złotych miesięcznie za okres od dnia 15 kwietnia 2018 roku , zaś w pozostałym zakresie cofnęła pozew .

Pozwany wyraził zgodę na cofnięcie pozwu , zaś w pozostałym zakresie wnosił o jego oddalenie w całości .

Sąd ustalił , co następuje :

Postanowieniem Sądu Rejonowego w Elblągu z dnia 11 kwietnia 2016 roku w sprawie o sygn. akt III RC 126/16 , zatwierdzono ugodę mediacyjną zawartą dnia 05 kwietnia 2016 roku w E. przed mediatorem E. P. pomiędzy I. W. a D. M. (2) w zakresie świadczeń alimentacyjnych należnych małoletniemu D. M. (1) w kwotach po 500 złotych miesięcznie , płatnych do dnia 15 każdego miesiąca , poczynając od dnia 01 maja 2016 roku , do rąk I. W. , wraz z ustawowymi odsetkami w przypadku uchybienia w płatności którejkolwiek z rat .

W tamtym czasie strony nie zamieszkiwały razem . Małoletni powód wraz z matką zamieszkiwał w dwupokojowym lokalu należącym do babki macierzystej wraz z tą ostatnią i 25 letnim bratem matki , z którym dzielili pokój w czasie jego obecności przez około półtorej tygodnia w miesiącu . I. W. pozostawała osobą bezrobotną , w okresie od dnia 13 września 2016 roku do połowy września 2017 roku bez prawa do zasiłku . W tym czasie pobierała zasiłek rodzinny , alimenty i świadczenie wychowawcze na syna w łącznej kwocie po 1089 złotych miesięcznie .

Z kolei pozwany zamieszkiwał w dwupokojowym lokalu komunalnym , który wcześniej zajmowali jego rodzice , było to bezumowne korzystanie z tegoż . Utrzymywał się wówczas z pracy w charakterze kuriera , zdarzało się , że z tego tytułu osiągał dochody rzędu 2000 złotych miesięcznie , zdarzało się również , że były one znacznie mniejsze . W tamtym czasie pozwany zaciągał zobowiązania . W 2016 roku zaciągnął pożyczkę w wysokości 1000 złotych , nie spłacał również telefonu w sieci O. .

Postanowieniem Sądu Rejonowego w Elblągu z dnia 13 października 2018 roku , wydanym w sprawie o sygn. akt III Nsm 1291/16 , uregulowano kontakty D. M. (2) z małoletnim synem D. M. (1) w ten sposób , że ojciec miał spotykać się z dzieckiem w co drugi weekend miesiąca przez pierwszy miesiąc od dnia uprawomocnienia się postanowienia w soboty i niedziele w godzinach od 10 ⁰⁰ do 18 ⁰⁰ , w co drugi weekend miesiąca po pierwszym miesiącu od dnia uprawomocnienia się postanowienia od soboty od godziny 10 ⁰⁰ do niedzieli go godziny 18 ⁰⁰ , oraz

w dni powszednie , maksymalnie dwa razy każdego tygodnia , w godzinach od 15 ⁰⁰ do 18 ⁰⁰ , w przypadku możliwości oferowanej przez pracodawcę D. M. (2) , nadto zobowiązano obydwoje rodziców małoletniego do uczestnictwa w zajęciach psychoedukacyjnych mających na celu przepracowanie wzajemnych negatywnych emocji i poprawy komunikacji między nimi , rozbudzanie większej świadomości w procesie wychowawczym i nabywania umiejętności stosowania adekwatnych i spójnych metod wychowawczych wobec syna . Powyższe orzeczenie uprawomocniło się dnia 25 stycznia 2018 roku , po oddaleniu apelacji I. W. .

Z kolei postanowieniem Sądu Rejonowego w Elblągu z dnia 20 grudnia 2017 roku w sprawie o sygn. akt III Nsm 1214/17 , ustalono miejsce zamieszkania małoletniego D. M. (1) przy matce I. W. , łącząc miejsce zamieszkania małoletniego z każdorazowym miejscem zamieszkania matki .

Obecnie małoletni powód nadal zamieszkuje wraz z matką w dwupokojowym lokalu należącym do dziadków wraz z tymi ostatnimi i bratem matki . Opłaty za mieszkanie kształtują się następująco : czynsz – 364,92 zł , telewizja – 115 zł , energia elektryczna – 268,33 zł co dwa miesiące , gaz – 157,68 zł , opał w sezonie grzewczym – 800 zł co dwa miesiące . Przedstawicielka ustawowa małoletniego powoda przekazuje matce , tytułem opłat kwoty po 370 złotych miesięcznie .

I. W. dnia 04 października 2017 roku zawarła umowę o pracę na okres próbny do dnia 03 stycznia 2018 roku w charakterze pomocy kuchennej na pełny etat za wynagrodzeniem zasadniczym w wysokości 2000 złotych brutto . Następnie podjęła pracę w tym samym charakterze i jej miesięczne wynagrodzenie wynosi kwoty po 1570 złotych . Z informacji , złożonej przez nią w Urzędzie Skarbowym w E. wynika , że w 2017 roku osiągnęła dochód w kwocie 4744,69 złotych . Małoletni powód rozpoczął edukację przedszkolną , co związane jest z ponoszeniem przez jego matkę kosztów związanych z opłatami , łącznie po 190 złotych miesięcznie . Do tego dochodzą należności za radę rodziców , ubezpieczenie . Od tego czasu małoletni powód zaczął częściej chorować , co związane jest z koniecznością zakupywania mu leków za kwoty po 50 – 80 złotych za każdym razem . Małoletni średnio przez dwa tygodnie miesiąca chorował w okresie jesienno - wiosennym (do kwietnia 2018 roku) . Wydatki na małoletniego powoda jego matka określiła na kwoty po (...),10 – 1296,10 złotych miesięcznie , w tym na : udział w opłatach (czynsz , gaz , energia elektryczna , abonament TV , internet , opał) 150 – 180 zł , przedszkole – 150 zł , składka klasowa – 30 zł , rada rodziców – 10 zł , bale w przedszkolu , stroje – 20 zł , dojazdy do przedszkola – 50 zł , wyżywienie – 300 zł , leki 50 – 80 zł , środki czystości 50 zł , dzień dziecka , mikołajki , prezenty pod choinkę, urodziny , imieniny – 50 zł , wyjazdy letnie – 70 zł , ferie 30 – 50 zł , odzież i obuwie – 150 zł , rozrywka 30 – 50 zł , zabawki – 20 zł , fryzjer – 15 zł , podróżowanie komunikacją miejską – 2,80 zł , książki do przedszkola – 65 zł rocznie , ubezpieczenie – 35 zł rocznie , pomoce do przedszkola – 10 zł . I. W. ponosi także koszty spłaty telefonu kwotami po 103,25 złotych miesięcznie . Babka powoda – G. W. – utrzymuje się z wynagrodzenia za pracę w kwotach po około 1570 złotych miesięcznie , dziadek pobiera emeryturę , zaś wujek – utrzymuje się z wynagrodzenia w kwotach po 1570 złotych miesięcznie .

Z kolei pozwany nadal zamieszkuje w dwupokojowym lokalu komunalnym . Za bezumowne korzystanie z lokalu ponosi opłaty w kwotach po 1033,06 zł miesięcznie . Z tytułu niedopłaty za media w zajmowanym mieszkaniu w 2016 roku powiadomieniem z dnia 08 czerwca 2017 roku wskazano kwotę 1953,72 zł . Nadto dnia 12 stycznia 2018 roku zawarł ugodę w zakresie spłaty zadłużenia w wysokości 3377,30 zł w sześciu miesięcznych ratach , płatnych do dnia 10 każdego miesiąca , poczynając od lutego 2018 roku , pierwsze pięć rat po 563 zł , zaś ostatnia – w kwocie 562,30 zł . D. M. (2) utrzymuje się z działalności gospodarczej w postaci kierowcy samochodu ciężarowego (dnia 16 maja 2017 roku zawarł umowę o świadczenie usług przewozowych) , jego miesięczne dochody wynoszą kwoty po 3000 – 4000 złotych netto . W 2017 roku w deklaracji do Urzędu Skarbowego wskazał dochód w kwocie 4085,80 zł oraz w kwocie 26088,09 złotych .

Ponieważ przekroczył limit punktów za wykroczenia drogowe i zatrzymano mu prawo jazdy , dnia 27 listopada 2017 roku złożył wniosek o zawieszenie działalności gospodarczej , zaś dnia 29 grudnia 2017 roku – wniosek o jej wznowienie z uwagi na wydanie dnia 28 grudnia 2017 roku przez Prezydenta Miasta E. decyzji o przywróceniu uprawnień do kierowania pojazdami po ustaniu przyczyn , które spowodowały ich cofnięcie . W czasie pozostawania bez pracy korzystał z pomocy rodziny , od matki i ojca pożyczył kwoty po 2000 złotych od każdego z nich , twierdził , że ustalił z matką , że będzie jej zwracał kwoty po 240 złotych miesięcznie , zaś ojcu dotychczas zwrócił kwotę 600 złotych .

Za miesiąc styczeń faktura za usługę transportową opiewała na kwotę 6109,75 zł .

Dnia 21 września 2017 roku zawarł ugodę z Niestandaryzowanym Sekurytyzacyjnym Funduszem Inwestycyjnym Zamkniętym z siedzibą w W. który nabył wierzytelność od (...) S.A. , na mocy której w okresie od 20 października 2017 roku do 20 czerwca 2018 roku zobowiązał się łożyć kwoty po 250 złotych miesięcznie oraz do dnia 20 lipca 2018 roku – kwotę 21,18 złotych .

Pozwany otrzymał także nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym , zobowiązujący go do zapłaty na rzecz (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. kwoty 1356 złotych wraz z odsetkami i kosztami procesu .

Z tytułu zaciągniętej w 2016 roku pożyczki w wysokości 1000 złotych , pozostała mu do spłaty kwota 1300 złotych ,

Pozwany wskazywał , że na utrzymanie syna , kiedy ten ostatni przebywa u niego , wydaje kwoty po 200 złotych miesięcznie , nadto dokonuje dla dziecka zakupu odzieży , obuwia i zabawek za kwoty po 100 – 200 złotych miesięcznie . Z przedstawionych przez niego paragonów wynika , że w 2016 roku na zabawki dla dziecka wydał kwotę 214,27 złotych , w 2017 roku – 1107,49 złotych , w tym na rower kwotę 409 złotych , nadto na odzież i buty kwotę 864,56 złotych , zaś w 2018 roku na buty i odzież kwotę 202,31 złotych , zabawki – 122,89 złotych oraz w aptece kwotę 37,60 zł (na zakup 6 lizaków na gardło , żelków witaminowych i pomadki ochronnej) .

Rodzice małoletniego powoda nadal pozostają w konfliktowych relacjach .

(dowód : informacje , umowy , decyzje , faktury , ugody , spisy kosztów utrzymania k.4 , 20 – 35 , 47 – 58 , 60 – 64 , zeznania przedstawicielki ustawowej małoletniego powoda : protokół z rozprawy z dnia 15 czerwca 2018 roku , zapisany na płycie umieszczonej w kopercie na k.74 w czasie 00:17:21 – 00:20:47 , protokół skrócony k.72 , w zw. z protokołem z rozprawy z dnia 28 marca 2018 roku , zapisanym na płycie umieszczonej w kopercie na k.45 w czasie 00:03:50 – 00:12:56 , protokół skrócony k.41 , częściowo zeznania pozwanego : protokół z rozprawy z dnia 15 czerwca 2018 roku , zapisany na płycie umieszczonej w kopercie na k.74 w czasie 00:20:47 – 00:22:28 , protokół skrócony k.72 , w zw. z protokołem z rozprawy z dnia 28 marca 2018 roku , zapisanym na płycie umieszczonej w kopercie na k.45 w czasie 00:12:56 – 00:26:30 , protokół skrócony k.41 – 42 , zeznania świadków : M. M. : protokół z rozprawy z dnia 28 marca 2018 roku , zapisany na płycie umieszczonej w kopercie na k.45 w czasie 00:32:12 – 00:39:01 , protokół skrócony k.43 , G. W. : protokół z rozprawy z dnia 15 czerwca 2018 roku , zapisany na płycie umieszczonej w kopercie na k.74 w czasie 00:08:16 – 00:13:24 , protokół skrócony k.71 , M. P. : protokół z rozprawy z dnia 15 czerwca 2018 roku , zapisany na płycie umieszczonej w kopercie na k.74 w czasie 00:13:24 – 00:15:58 , protokół skrócony k.71- 72 , dokumenty zgromadzone w aktach spraw Sądu Rejonowego w Elblągu o sygn. III RC 126/16 , I. N. (...) , I. N. (...)) .

Sąd zważył , co następuje :

Dokonując ustaleń faktycznych, Sąd oparł się na zebranych w sprawie dokumentach w postaci informacji, umów , decyzji , faktur , ugód , spisów kosztów utrzymania - ich autentyczność nie budziła bowiem wątpliwości , nie była także kwestionowana przez żadną ze stron . Ponadto oparł się na zeznaniach słuchanych w sprawie świadków , przedstawicielki ustawowej małoletnich powódek i częściowo pozwanego , z uwagi na ich spójność , logikę i zbieżność z pozostałym materiałem dowodowym zgromadzonym w niniejszej sprawie . Nie uznano za wiarygodnych w całości zeznań pozwanego w zakresie spłat dokonywanych matce , bowiem ta ostatnia zeznawała , że syn nie oddał jej żadnych pieniędzy , jak będzie mógł to odda , natomiast pozwany zeznawał , że ustalił z matką spłaty kwotami po 240 złotych miesięcznie . Sąd ponadto oparł się na dowodach zgromadzonych w aktach sprawy Sądu Rejonowego w Elblągu o sygn. III RC 126/16 , I. N. (...) , I. N. (...) .

Przedmiotem rozpoznania niniejszej sprawy była zasadność zmiany wysokości alimentów na rzecz powoda – syna pozwanego : D. M. (1) .

Należy wskazać , że zgodnie z przepisem art. 138 kodeksu rodzinnego i opiekuńczego , na wysokość zmiany świadczeń alimentacyjnych ma wpływ zmiana stosunków. Zgodnie z przyjętą w orzecznictwie praktyką, taka zmiana musi mieć charakter istotny i dotyczyć okoliczności, od których zależy zakres obowiązku alimentacyjnego, a więc usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego (art. 135 § 1 k.r.o.). Zakres potrzeb dziecka, które powinny być przez rodziców zaspokojone, wyznacza treść art. 96 k.r.o., według którego rodzice obowiązani są troszczyć się o fizyczny i duchowy rozwój dziecka i przygotować je należycie - odpowiednio do jego uzdolnień - do pracy dla dobra społeczeństwa. Stosownie do tej dyrektywy, rodzice w zależności od swych możliwości są obowiązani zapewnić dziecku środki do zaspokojenia zarówno jego potrzeb fizycznych (wyżywienia, mieszkania, odzieży, higieny osobistej, leczenia w razie choroby), jak i duchowych (kulturalnych), także środki wychowania (kształcenia ogólnego, zawodowego) według zdolności, dostarczania rozrywek i wypoczynku. Przy ocenie, które z potrzeb uprawnionego powinny być uznane za potrzeby usprawiedliwione, należy z jednej strony brać pod uwagę możliwości zobowiązanego , z drugiej zaś zakres i rodzaj potrzeb. Pojęcie usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz pojęcie możliwości zarobkowych i majątkowych zobowiązanego pozostają we wzajemnej zależności i obie te przesłanki wzajemnie na siebie rzutują, w szczególności przy ustalaniu wysokości alimentów przez Sąd. Odmienny pogląd pozostawałby w sprzeczności z zasadą równej stopy życiowej dzieci i rodziców, obowiązującej także w sprawach alimentacyjnych . Przez usprawiedliwione potrzeby uprawnionego rozumieć należy potrzeby, których zaspokojenie zapewni mu - odpowiedni do jego wieku i uzdolnień - prawidłowy rozwój fizyczny i duchowy. Możliwości zarobkowe i majątkowe zobowiązanego określają zarobki i dochody, jakie uzyskiwałby przy pełnym wykorzystaniu swych sił fizycznych i zdolności umysłowych, nie zaś rzeczywiste zarobki i dochody. Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem Sądu Najwyższego zasadą jest, że dzieci mają prawo do równej stopy życiowej z rodzicami. Istota tej zasady sprowadza się do zbliżonego z rodzicami zaspokajania usprawiedliwionych potrzeb dziecka. Rodzice muszą więc podzielić się z dzieckiem nawet najmniejszymi dochodami i rodzic nie może uchylać się od obowiązku alimentacyjnego na rzecz dziecka tylko na tej podstawie, że wykonanie obowiązku alimentacyjnego stanowiłoby dla niego nadmierny ciężar. Ponadto przepisy Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego przewidują jako formę wykonania obowiązku alimentacyjnego także osobiste starania o utrzymanie i wychowanie dziecka (art. 135 § 2 k.r.o.).

W przedmiotowej sprawie, od czasu poprzedniego ustalenia przez strony i zatwierdzonego przez Sąd obowiązku alimentacyjnego pozwanego wobec powoda do czasu, od którego domagano się ich korekty, upłynął okres około 2 lat. W tym czasie niewątpliwie zmieniła się sytuacja stron, bowiem zwiększyły się potrzeby powoda , związane z realizacją nauki przedszkolnej , okresem intensywnego wzrostu i rozwoju , zmieniła się także sytuacja jego matki , która podjęła pracę zawodową oraz pozwanego , bowiem zwiększyły się jego zarobki .

Poza sporem pozostawało to, że małoletni powód nie posiada własnego majątku, zatem nie jest w stanie utrzymać się samodzielnie i w tym zakresie zasadne jest finansowanie jego potrzeb przez rodziców. Niewątpliwie przez okres czasu od daty poprzedniego autorytatywnego rozstrzygania w zakresie alimentów na rzecz powoda , zwiększyły się koszty jego utrzymania z uwagi na upływ czasu i wzrost jego potrzeb związanych z edukacją w przedszkolu , fizycznym wzrostem i rozwojem , potrzebami związanymi z leczeniem . Małoletni wymaga większej ilości pożywienia, zakupu odzieży , co zwiększa koszty jego utrzymania . Zdaniem Sądu , wydatki zaprezentowane przez przedstawicielkę ustawową małoletniego powoda w większości nie wydają się wygórowane , zważywszy na ich wysokość i dotychczasowy poziom życia stron , stąd należało je uznać za usprawiedliwione w zakresie wyżywienia , zakupu odzieży i obuwia , opłat przedszkolnych , opłacania składek na ten cel . Ponadto nie były one kwestionowane przez pozwanego (który zeznawał , że w okresie kilku dni w miesiącu wydaje na potrzeby syna kwoty po 300 - 400 złotych miesięcznie) .

Wypada też podkreślić, że obowiązek łożenia na utrzymanie małoletniego D. D. (2) spoczywa na obojgu rodzicach . Małoletni powód nadal mieszka w tym samym mieszkaniu, jego matka podjęła zatrudnienie , co pozwala jej także na zaspokajanie potrzeb materialnych syna (poza osobistymi starania o wychowanie i utrzymanie) .

Należy wskazać , że zwiększyły się również znacząco możliwości zarobkowe pozwanego , którego wynagrodzenie za pracę wzrosło o ponad 200 % od czasu poprzedniego określania jego obowiązku alimentacyjnego względem syna . Z tego powodu pozwany winien przyczyniać się do utrzymania syna w szerszym zakresie niż zostało to dotychczas ustalone , gdyż posiada ku temu możliwości zarobkowe . Argumentacja o trudnej sytuacji pozwanego, także z uwagi na konieczność spłacania zobowiązań , również związanych z nieregulowaniem ich we właściwym czasie , nie mogła spotkać się z akceptacją . Wypada bowiem podzielić

stanowisko zawarte w wyroku Sądu Najwyższego , z dnia 12 listopada 1976 roku w sprawie o sygn. akt III CRN 236/76 (opublikowanym na str. 767 Kodeksu Rodzinnego i Opiekuńczego z komentarzem , Wydawnictwo (...)) , zgodnie z którym osoba , na której ciąży obowiązek alimentacyjny musi się liczyć z tym , że przy podejmowaniu wydatków na zakup na przykład mebli , telewizora , lodówki , ich wysokość planować stosownie do posiadanych możliwości z uwzględnieniem wspomnianego obowiązku alimentacyjnego . Stąd , decydując się na zaciąganie kredytów , pożyczek , pozwany w pierwszej kolejności winien był liczyć się z koniecznością alimentowania osób , do której alimentacji jest zobowiązany – w tym powoda . Zatem konieczność spłat rat kredytów i innych zobowiązań nie może stanowić podstawy do przyjęcia , że pozwany nie może świadczyć wyższych niż dotychczas alimentów na rzecz syna .

Przy miarkowaniu wysokości świadczeń , uwzględniono wkład pozwanego w zakup dóbr konsumpcyjnych małoletniemu synowi , zabawek . Jednakże nie umknęło uwadze Sądu , że pozwany nie uczestniczy w wydatkach przedszkolnych syna , związanych z leczeniem . Przerzucenie w całości kosztów z tym związanych na matkę powoda nie znajduje usprawiedliwienia w świetle przywołanych wyżej przepisów . Należy podkreślić , że pozwany dokonał zakupu dwóch par butów dziecku w przeciągu ostatnich 2 lat (co podkreślał) , natomiast zasady doświadczenia życiowego wskazują , że nie jest to wystarczająca ilość na potrzeby dziecka , zwłaszcza uczęszczającego do przedszkola , stąd wniosek , że dalsze zakupy w tym zakresie dokonuje matka małoletniego powoda (abstrahując od tego , że wskutek braku komunikacji między rodzicami małoletniego powoda , pozwany zakupił buty , które wcześniej kupiła już matka dziecka) . Podobnie jeśli idzie o inne wydatki na syna . Stąd obarczanie matki w całości obowiązkiem partycypowania w kosztach zwiększonych potrzeb małoletniego powoda , kłóciłoby się z wymienionymi wcześniej zasadami .

Biorąc pod uwagę powyższe dywagacje , w ocenie Sądu , pozwany winien przyczyniać się materialnie do zaspokojenia usprawiedliwionych potrzeb powoda w większym niż dotychczas zakresie, bowiem nie ma usprawiedliwienia co do przerzucania ciężaru utrzymania D. M. (1) w większej części na jego matkę, tym bardziej, że ta ostatnia swój obowiązek alimentacyjny wykonuje także przez osobiste starania o wychowanie i rozwój syna przez większość czasu .

Zdaniem Sądu, podwyższenie alimentów o 100 zł na rzecz małoletniego powoda (przy założeniu, iż pozwany nadal będzie utrzymywał kontakty z synem i ponosił koszty jego utrzymania jak dotychczas) w sytuacji, kiedy w poprzedniej kwocie były ustalone 2 lata temu w zupełnie innej sytuacji materialnej i życiowej stron , nie jest wygórowane i leży w granicach możliwości pozwanego . Dodatkowo należy zaznaczyć, iż powyższa kwota nie zaspokaja wszystkich kosztów związanych z utrzymaniem powoda , stanowi nieco ponad połowę jego obecnych kosztów utrzymania , stąd pozostałą część tych kosztów będzie musiała zapewnić synowi jego matka , która również posiada możliwości zarobkowe i w tym zakresie winna również przyczyniać się do jego utrzymania .

Zatem, kierując się powyższym, a uwzględniając przede wszystkim wyższe możliwości finansowe pozwanego jak i upływ czasu oraz zwiększone wydatki ponoszone na rzecz małoletniego powoda , Sąd na podstawie art. 135 § 1 k.r.o. i art. 138 k.r.o. , zasądził od pozwanego D. M. (2) na rzecz małoletniego powoda D. M. (1) alimenty w podwyższonej wysokości w kwotach po 600 złotych miesięcznie , poczynając od dnia 15 kwietnia 2018 roku , płatnych na dotychczasowych warunkach płatności do rąk jego matki I. W. , wraz z ustawowymi odsetkami, w razie uchybienia w terminie płatności którejkolwiek z rat , w miejsce dotychczasowych alimentów , ustalonych mocą ugody zawartej przed mediatorem E. P. dnia 05 kwietnia 2016 roku i zatwierdzonej mocą postanowienia Sądu Rejonowego w Elblągu z dnia 11 kwietnia 2016 roku w sprawie o sygn. akt III RC 126/16 w kwotach po 500 złotych miesięcznie oraz oddalił powództwo w pozostałym zakresie (punkt III wyroku) .

Ponieważ przedstawicielka ustawowa małoletniego powoda cofnęła żądanie za okres do dnia 14 kwietnia 2018 roku , zaś pozwany wyraził zgodę na powyższą czynność procesową i wskazane czynności stron - w ocenie Sądu - nie były sprzeczne z prawem , zasadami współżycia społecznego ani nie zmierzały do obejścia prawa , na podstawie przepisu art. 203 k.p.c. w zw. z art. 355 k.p.c., w tym zakresie umorzono postępowanie (punkt II rozstrzygnięcia).

Punkt IV wyroku zawiera rozstrzygnięcie o kosztach sądowych, które - na mocy przepisu art.13 i art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 roku o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (opublikowanej w Dz. U. z 2016 roku pod poz. 623z późn. zm.) oraz art. 108 § 1 k.p.c. i art. 98 § 1 k.p.c. – nakazał ściągnąć od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa (Sądu Rejonowego w Elblągu), w kwocie 66 zł, na którą składają się opłata stosunkowa wynosząca 5% wartości przedmiotu sporu obliczona stosunkowo w takim zakresie w jakim pozwany przegrał proces w wysokości 60 zł oraz opłata kancelaryjna za klauzulę wykonalności 6 zł .

Na mocy przepisu art. 333 § 1 pkt 1 k.p.c., wyrokowi w części zasądzającej roszczenie tj. w punkcie I , nadano rygor natychmiastowej wykonalności (punkt V rozstrzygnięcia).