Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Elblągu

UZASADNIENIE

Powód W. W. w pozwie wniesionym do tut. sądu 28.04.2023 r. przeciwko pozwanemu Zespołowi Szkół (...) w E. odwołał się od wypowiedzenia umowy o pracę złożonego przez pozwanego 13.04.2023 r. domagając się uznania wypowiedzenia za bezskuteczne, a w przypadku upływu okresu wypowiedzenia – przywrócenia do pracy oraz zasądzenia wynagrodzenia za okres pozostawania bez pracy w kwocie 3130 zł miesięcznie. Powód wniósł także o nałożenie na pozwanego obowiązku dalszego jego zatrudniania do czasu prawomocnego rozpoznania sprawy oraz o zasądzenie od pozwanego kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych wraz z odsetkami.

Pozwany Zespół Szkół (...) w E. wniósł o oddalenie powództwa w całości jako bezpodstawnego, nadto o zasądzenie od powoda kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych wraz z odsetkami.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Strony: powoda W. W. oraz pozwanego Zespół Szkół (...) w E. łączył stosunek pracy na podstawie umowy o pracę od 01.03.2020 r. do 31.07.2023 r., przy czym od 01.03.2020 r. do 31.05.2020 r. – na okres próbny, a od 01.06.2020 r. – na czas nieokreślony. Powód był zatrudniony na stanowisku woźnego szkoły w pełnym wymiarze czasu pracy.

(bezsporne; akta osobowe powoda zał. do akt sprawy - umowa o pracę na okres próbny, umowa o pracę na czas nieokreślony, wypowiedzenie z 13.04.2023 r.)

Po rozpoczęciu roku szkolnego 2022/2023 powód otrzymał od pracodawcy polecenie wskazania dwóm małoletnim uczennicom z klasy Ib miejsca na terenie szkoły, w którym wykonywać one miały prace porządkowe jako karę za popełnione przez nie wykroczenie bądź usiłowanie wykroczenia. Wychowawczyni klasy Ib I. K. (1) przekazała powodowi sporządzoną przez nią listę, na której uczennice miały złożyć swój podpis, a powód potwierdzić wykonanie przez nie pracy.

(bezsporne)

28.11.2022 r. powód wskazał dwóm małoletnim uczennicom z klasy Ib: H. S. (piętnastoletniej) i J. N. (szesnastoletniej) miejsce na szkolnym terenie, na którym miały one wykonywać prace porządkowe. Powód towarzyszył jednej z uczennic – H. S. podczas wykonywania przez nią pracy. W trakcie wykonywania przez tą uczennicę pracy powód działając z własnej inicjatywy, bez zgody i pozwolenia uczennicy, dotknął jej bluzy, którą miała założoną pod kurtką – dotknął zamka błyskawicznego bluzy i manipulował zamkiem, złapał ją także w okolicy bioder - pośladków.

(bezsporne; zdjęcia z monitoringu szkolnego w aktach śledztwa zał. do akt sprawy o nr. rep. prok. 404 5.4Ds (...).2022 k. 48)

Uczennica H. S. przerwała wykonywanie prac porządkowych i opuściła szkołę pomimo tego, że nie wykonała określonej jej liczby godzin prac porządkowych.

(bezsporne; nadto dowód: zeznania świadka I. K. (1) złożone na rozprawie 12.09.2023 r. – pisemny protokół skrócony (zw. dalej pps) k. 86-87)

Następnego dnia – 29.11.2022 r. – ww. uczennica zgłosiła się do swojej wychowawczyni I. K. (1) w towarzystwie koleżanek z klasy W. K. i Z. M., tj. uczennic, które wychowawczyni uprzednio poprosiła o jej wspieranie, była roztrzęsiona, zapłakana, powiedziała wychowawczyni, że woźny – powód podczas wykonywania przez nią prac porządkowych 28.11.2022 r. dotykał jej piersi, złapał ją za pośladki, dopytywał dlaczego nie nosi stanika, pomimo tego, że stanik miała, tłumaczyła mu się, że ma stanik, bo tego dnia ma lekcję w-f. Powiedziała, że po tym, co się stało, to uciekła ze szkoły do domu pomimo, że nie zakończyła odrabiania prac i miała jeszcze zajęcia, bała się wrócić do szkoły, bo wiedziała, że musi zgłosić się do powoda, by podpisać listę potwierdzającą wykonanie przez nią prac, zwierzyła się swoim koleżankom W. K. i Z. M. z tego, co zrobił powód, podzieliła się z nimi obawą, że nikt jej nie uwierzy, te poradziły jej, aby nagrała powoda i towarzyszyły jej, kiedy poszła do kantorka powoda podpisać listę i stały pod drzwiami, kiedy ona weszła do kantorka powoda pozostawiając otwarte drzwi i nagrała rozmowę z powodem. Uczennica przedstawiła wychowawczyni nagranie rozmowy z powodem wykonane przez nią jej telefonem komórkowym. Wychowawczyni odsłuchała nagranie. Tego samego dnia, kiedy wiadomość o zachowaniu powoda wobec uczennicy H. S. rozeszła się po klasie, do wychowawczyni I. K. (1) zgłosiły się kolejne uczennice z klasy – J. N. i L. J., które nie utrzymywały bliższych relacji z H. S. i zgłosiły jej, że powód podszedł do nich, kiedy te we dwójkę siedziały na murku na terenie szkoły, zagadnął je, mówił o tym, że od dawna nie śpi z żoną, czynił uwagi nawiązujące do życia seksualnego. Zgłosiły także, że uwagi tego rodzaju powód miał wygłaszać także wobec innej uczennicy z klasy - J. R..

Wychowawczyni I. K. (1) niezwłocznie po tym spotkaniu, jeszcze 29.11.2022 r. zgłosiła opisane przez ww. uczennice zachowanie powoda dyrektorce pozwanego K. U.. Do dyrektorki poszła wraz ze swoimi uczennicami H. S., J. N. i L. J.. Uczennice zostały wysłuchane przez dyrektorkę. Przedstawiły jej takie same okoliczności, jak uprzednio wychowawczyni. Dyrektorka poleciła pedagożce szkolnej, aby ta udzieliła pomocy ww. uczennicom.

Uczennica H. S. została wysłuchana przez szkolną psycholożkę M. F. i pedagożkę J. G. (1). Na spotkanie z pedagożką i psycholożką zostały wezwane także uczennice J. N. i L. J.. Każda z uczennic przedstawiła takie same okoliczności, jak wcześniej wychowawczyni i dyrektorce. Do szkoły została wezwana matka uczennicy H. S., która potwierdziła relację córki, tj. że po powrocie ze szkoły (...) córka zachowywała się w sposób odbiegający od jej codziennego zachowania, dopytywana przedstawiła okoliczności dot. zachowania powoda, które przedstawiła następnie wychowawczyni.

Po spotkaniu z wychowawczynią K. i jej uczennicami, jeszcze tego samego dnia – 29.11.2022 r., dyrektorka pozwanego za pośrednictwem kierowniczki oddziału gospodarczego I. K. (2) wezwała powoda do swojego gabinetu. Powód stawił się na spotkanie z dyrektorką. Zgodnie z poleceniem dyrektorki spotkanie odbywało się w obecności I. K. (2). Na pytanie dyrektorki, czy wie dlaczego został wezwany, powód odpowiedział jedynie „acha, pismo do prokuratury już poszło” i nie przedstawił żadnych wyjaśnień. Dyrektorka poprosiła powoda, aby skorzystał z urlopu wypoczynkowego, poinformowała, że szkoła złoży zawiadomienie o podejrzeniu popełnia przestępstwa przez powoda. Po spotkaniu powód udał się na urlop wypoczynkowy, po kilku dniach urlopu skorzystał ze zwolnienia lekarskiego, na którym przebywał bez przerwy aż do wypowiedzenia.

(dowód: zeznania świadków złożone na rozprawie 12.09.2023 r.: J. G. (2) – pps- k.84-v, I. K. (1) – pps k. 86-87; M. F. – pps k. 86v, I. K. (2) – pps k. 87-v; zeznania dyrektorki pozwanego K. U. słuchanej za pozwanego na rozprawie 12.09.2023 r. – pps k. 87v-88; częściowo, to jest co do faktu spotkania powoda z dyrektorką pozwanego na jej wezwanie 29.11.2022 r., braku złożenia jakichkolwiek wyjaśnień przez powoda na tym spotkaniu, korzystania przez powoda po tym spotkaniu z urlopu wypoczynkowego oraz zwolnienia lekarskiego oraz faktu spotkania powoda z uczennicą H. S. w celu podpisania listy obecności w dniu 29.11.2022 r., zeznania powoda W. W. złożone w charakterze strony na rozprawie 12.09.2023 r. – pps 87v; notatka wychowawcy k. 24)

Po spotkaniu z wychowawczynią dyrektorka pozwanego skontaktowała się z właściwym dzielnicowym – policjantem P. K., który stawił się do szkoły i poradził, aby szkoła zgłosiła zawiadomienie o podejrzeniu popełnienia przestępstwa. Dyrektorka pozwanego zleciła wychowawczyni K., aby ta dokonała stosownego zawiadomienia. I. K. (1) złożyła 29.11.2022 r. zawiadomienie o przestępstwie, przekazując Policji nagranie rozmowy przekazane jej uprzednio przez uczennicę H. S., po czym 02.12.2022 r. zostało wszczęte śledztwo w sprawie mającego mieć miejsce w dniu 28.11.2022 r. w E. doprowadzenia H. S. (lat 15) podstępem, do poddania się innej czynności seksualnej, polegającej na chwyceniu jej za biodra, a następnie rozpięciu jej bluzki i dotykaniu jej piersi.

(dowód: zeznania świadków złożone na rozprawie 12.09.2023 r.: P. K. – pps k.83v, I. K. (1) – pps k. 86-87; akta śledztwa zał. do akt sprawy o nr. rep. prok. 404 5.4Ds (...).2022: protokół przyjęcia ustnego zawiadomienia o przestępstwie k. 1-2v, postanowienie o wszczęciu śledztwa – k. 7, protokół oględzin k. 18-19; płyta z monitoringiem i nagraniem rozmowy k. 32)

Pozwany pracodawca w dniu 13.04.2023 r., po powrocie przez powoda ze zwolnienia lekarskiego, złożył powodowi na piśmie oświadczenie o rozwiązaniu umowy o pracę z zachowaniem trzymiesięcznego okresu wypowiedzenia, który upłynął 31.07.2023 r. W pisemnym wypowiedzeniu pracodawca jako przyczynę wypowiedzenia podał utratę zaufania do pracownika związaną z określonym zachowaniem powoda, tj. „zgłoszenia przez uczennice Zespołu Szkół (...) w E. sytuacji o molestowanie i nagabywanie seksualne, w wyniku którego prowadzone jest postępowanie w Wydziale Kryminalnym Komendy Miejskiej Policji w E. l.Dz.KR- (...), pod nadzorem Prokuratury Rejonowej w Elblągu nr (...)-4.Ds. (...).2022, w sprawie doprowadzenia małoletniej do poddania się innej czynności seksualnej, tj. o czym z art. 197§2kk”. Pozwany zobowiązał powoda do wykorzystania w okresie wypowiedzenia zaległego i bieżącego urlopu wypoczynkowego oraz udzielił 3 dni roboczych zwolnienia na poszukiwanie pracy, a w pozostałym okresie zwolnił powoda z obowiązku świadczenia pracy. Pisemne wypowiedzenie zawierało także pouczenie o prawie powoda do wniesienia odwołania od wypowiedzenia do sądu pracy.

(bezsporne; akta osobowe powoda zał. do akt sprawy – wypowiedzenie k. C01)

Postanowieniem z 23.06.2023 r. prokuratura po przeprowadzeniu postępowania dowodowego umorzyła śledztwo wobec braku danych dostatecznie uzasadniających podejrzenie popełnienia czynu zabronionego – na podstawie art. 17 § 1 pkt 1 k.p.k.

(bezsporne; akta śledztwa zał. do akt sprawy – postanowienie z 23.06.2023 r. karty nieponumerowane)

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo jako bezpodstawne nie zasługiwało na uwzględnienie.

Powód odwołanie od wypowiedzenia umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony wniósł w ustawowym terminie określonym przez art. 264 §1 k.p. Pozwany złożył powodowi oświadczenie o woli o wypowiedzeniu 13.04.2023 r., natomiast odwołanie powoda wpłynęło do sądu 28.04.2023 r., a zatem przed upływem 21- dniowego terminu.

Powód zarzucił pozwanemu, że wypowiedzenie było nieuzasadnione, przyczyna w nim wskazana była nieprawdziwa. Uzasadniał, że śledztwo prowadzone w sprawie po zawiadomieniu złożonym przez szkołę zw. ze skargami uczennic na jego zachowanie zostało umorzone na podstawie art. 17 § 1 pkt 1 k.p.k. Pozwany podniósł, że wypowiedzenie było zgodne z prawem, przyczyna podana w wypowiedzeniu była rzeczywista i uzasadniała wypowiedzenie. Wskazywał na charakter pozwanego jako publicznej placówki oświatowej i wiążące się z tym wysokie wymagania wobec zatrudnianych przez niego pracowników konieczne przez wzgląd na dobro i bezpieczeństwo powierzonych jego pieczy uczniów i uczennic.

Zgłoszone przez powoda roszczenie należało oceniać w świetle art. 45 §1 k.p. i art. 47 k.p.

Przedmiotem sporu była prawdziwość i zasadność przyczyny wskazanej przez pozwanego w pisemnym wypowiedzeniu jako przyczyny uzasadniającej wypowiedzenie.

Bezsporne pomiędzy stronami pozostawały okoliczności dot. zatrudnienia powoda, jego podstawy, czasu trwania, sposobu rozwiązania stosunku pracy, treści wypowiedzenia. Ponadto fakt, że powód 28.11.2022 r. na polecenie przełożonych nadzorował prace porządkowe uczennic z klasy I, wskazał im miejsce wykonywania prac, jednej z nich towarzyszył podczas wykonywania pracy. Powód przyznał, że tego dnia podczas wykonywania przez uczennicę H. S. prac porządkowych – grabienia liści złapał ją w okolicy bioder/pośladków oraz zapiął zamek błyskawiczny bluzy, którą miała założoną pod kurtką na długości kilkunastu centymetrów bez pozwolenia czy jakiejkolwiek inicjatywy ze strony uczennicy.

Sąd ustalił stan faktyczny na podstawie zeznań wszystkich słuchanych w sprawie świadków: I. K. (1) – nauczycielki zatrudnionej przez pozwanego, a jednocześnie wychowawczyni klasy Ib, w skład której wchodziły uczennice, które zgłosiły skargi na zachowanie powoda, M. F. – zatrudnionej przez pozwanego w chwili przedmiotowego zdarzenia psycholożki szkolnej, J. G. (1) –pedagożki szkolnej zatrudnionej przez pozwanego, P. K. – policjanta, dzielnicowego i I. K. (2) – zatrudnionej przez pozwanego w chwili przedmiotowego zdarzenia kierowniczki oddziału gospodarczego. Zeznania tych świadków były obiektywne, logiczne i spójne, korespondowały ze sobą. Zeznania I. K. (1) znalazły potwierdzenie w dowodach z dokumentów – protokołach zawiadomienia o przestępstwie oraz notatce wychowawczyni sporządzonej przez nią bezpośrednio po przedmiotowym zdarzeniu. Zeznania J. G. - w dowodzie z dokumentu w postaci protokołu przesłuchania jej w charakterze świadka podczas śledztwa. Sąd dał także wiarę jako znajdującym potwierdzenie w wiarygodnym materiale dowodowym zeznaniom dyrektorki szkoły słuchanej za pozwanego w charakterze strony. Zeznania te były przy tym obiektywne, logiczne i spójne.

Sąd odmówił wiary zeznaniom powoda w części, w której nie znalazły potwierdzenia w pozostałym wiarygodnym materiale dowodowym. Nie podzielił tym samym jego stanowiska o braku przyczyny uzasadniającej wypowiedzenie. Powód na rozprawie wprost przyznał, że złapał uczennicę w okolicy bioder/pośladków, twierdząc, że zrobił to, gdy uczennica poślizgnęła się podczas pracy na skarpie, podtrzymując ją przed upadkiem, a także, że zapiął zamek jej bluzy, którą nosiła pod kurtką na długości kilkunastu centymetrów, a indagowany dlaczego tak zrobił, stwierdził, że zrobił to odruchowo, przy czym co do pozostałych okoliczności zdarzenia z 28.11.2022 r. – zasłaniał się niepamięcią. Powód zaprzeczał prawdziwości skarg uczennic ale zrobił to dopiero w toku postępowania sądowego, nie korzystając z okazji złożenia wyjaśnień przed pracodawcą, pomimo stworzenia mu przez pracodawcę takiej możliwości. Znamienne było, że powód wezwany na spotkanie z dyrektorką 29.11.2022 r., po tym jak uczennica H. S. poszła do niego, aby podpisać listę obecności, to w odpowiedzi na pytanie dyrektorki, czy wie dlaczego znalazł się na tym spotkaniu, stwierdził, „acha, zawiadomienie do prokuratury już poszło”. Takie zachowanie powoda świadczy o tym, że powód starał się ukryć okoliczności dotyczące zdarzenia z 28.11.2022 r.

Sąd nie był związany postanowieniem prokuratorskim o umorzeniu śledztwa na podstawie art. 17 §1pkt 1 k.p.k. Stosownie do art. 11 k.p.c. tylko ustalenia wydanego w postępowaniu karnym prawomocnego wyroku skazującego co do popełnienia przestępstwa wiążą sąd w postępowaniu cywilnym.

Sąd orzekający podziela pogląd SN, ze nawet uniewinnienie pracownika od zarzutu popełnienia przestępstwa nie pozbawia sądu pracy możliwości uznania, że wypowiedzenie umowy o pracę było uzasadnione z powodu utraty zaufania do niego lub nieprzydatności do zajmowania dotychczasowego stanowiska pracy (wyrok SN z 09.12.1998 r., I PKN 498/98, Lex nr 36991).

Tym niemniej należy w tym miejscu podkreślić, że śledztwo toczyło się w przedmiocie podejrzenia przestępstwa z art. 197 § 2 kk. Prokurator umarzając śledztwo w żadnym stopniu nie oceniał innych zachowań powoda, na które skargi złożyły pozwanemu uczennice pozwanego, a nie mieściły się one w znamionach przestępstwa z art. 197 § 2 k.k., w szczególności dotykania zamka bluzy uczennicy, którą miała założoną pod kurtką, co powód podał w trakcie przesłuchania na rozprawie i w toku przesłuchania w charakterze świadka w toku śledztwa, czy wypowiedzi powoda kierowanych wobec uczennic J. N. i L. J. nawiązujących do sfery życia seksualnego człowieka. Tymczasem już tylko takie zachowania powoda wobec małoletnich uczennic, a nawet tylko takie, jak deklarowane przez powoda, mogły być w ocenie sądu wystarczającą przesłanką uzasadniającą utratę zaufania pozwanego do powoda. Należy zgodzić się z pozwanym, że jest on zakładem pracy o szczególnym charakterze, bo jest placówką oświatową, gdzie priorytetem winno być dobro uczniów i uczennic, a głównym celem jego działania jest piecza nad uczniami i uczennicami, w związku z czym jego pracownicy winni cieszyć się nieposzlakowaną opinią. Powód nie uświadamiał sobie niestosowności deklarowanego przez siebie zachowania dot. zapinania zamka bluzy uczennicy czy przebywania w takiej bliskości małoletniej uczennicy, aby mógł ją podtrzymać przed upadkiem po poślizgnięciu się na skarpie. Już tylko takie zachowanie powoda oznaczało przekroczenie granic właściwego zachowania się wobec małoletnich uczennic. Granice takie są przy tym oczywiste dla wszystkich niezależnie od poziomu ich wykształcenia.

Pozwany miał zatem podstawy do tego, aby utracić zaufanie do powoda , tym bardziej, że powód nie skorzystał ze stworzonej mu przez dyrektorkę pozwanego okazji wytłumaczenia swojego postępowania.

Należy zauważyć, że w przypadku przedstawienia zarzutów powodowi, wniesienia aktu oskarżenia i skazania powoda, pracodawca miałby podstawę do jego dyscyplinarnego zwolnienia. Tymczasem pracodawca zastosował zwykły sposób rozwiązania stosunku pracy - wypowiedzenie, jako przyczynę uzasadniającą wskazał na brak zaufania do powoda związany ze skargami wniesionymi przez uczennice na jego zachowanie i związane z tym postępowanie prokuratorskie.

Sąd nie stwierdził, aby pozwany pracodawca dopuścił się naruszenia przepisów o rozwiązywaniu umów o pracę za wypowiedzeniem, co nakazywało ocenę roszczenia powoda jako bezzasadnego w świetle przesłanek określonych przez art. 45 §1 k.p.

Oświadczenie o rozwiązaniu umowy złożył na piśmie, stosownie do art. 30 § 3 k.p. Pismo to zawierało konkretną i zrozumiałą przez powoda - pracownika rzeczywistą przyczynę uzasadniającą rozwiązanie umowy za wypowiedzeniem zgodnie z wymaganiami art. 30 §4 k.p.

Przyczyna podana w oświadczeniu pracodawcy mogła być jednocześnie zakwalifikowana jako rzeczywista, konkretna, a jednocześnie uzasadniająca rozwiązanie umowy o pracę za wypowiedzeniem, przy uwzględnieniu, że wypowiedzenie jest zwykłym sposobem rozwiązania stosunku pracy. O konieczności oceny przyczyny wypowiedzenia z uwzględnieniem, że wypowiedzenie jest zwykłym sposobem rozwiązania stosunku pracy wypowiadał się wielokrotnie SN, m.in. w wyroku z 17 maja 2016 r., I PK 155/15, OSNP 2017/12/160. Pogląd ten sąd orzekający podziela.

Przedmiotowe wypowiedzenie nie naruszało przepisów o wypowiadaniu umowy o pracę. Zostało złożone przez pozwanego pracodawcę na piśmie zgodnie z wymaganiem art. 30§3 k.p., zawierało pouczenie o prawie pracownika do odwołania się do sądu pracy – art. 30§5 k.p. Pozwany pracodawca zastosował adekwatny do zakładowego stażu pracy powoda okres wypowiedzenia stosownie do art. 36 § 1 pkt 3 k.p. Wypowiedzenie nie naruszało także zakazów wypowiadania umowy pracę określonych przez art. 39 k.p. i 41 k.p. , czego zresztą powód nie zarzucał. Wobec powyższego brak było podstaw do twierdzenia, że przedmiotowe wypowiedzenie naruszało przepisy o wypowiadaniu umów o pracę zawartych na czas określony. Roszczenie powoda należało ocenić zatem jako bezpodstawne.

Biorąc pod uwagę powyższe powództwo jako bezzasadne należało oddalić.

O kosztach procesu orzeczono z uwzględnieniem wyniku sprawy, którą powód przegrał w całości zgodnie z treścią art. 98 §1, § 1 (1) i § 3 k.p.c. Wysokość przyznanych pozwanemu kosztów zastępstwa procesowego sąd ustalił na podstawie § 9.1.1. Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz.U.2018.265 t.j. z dnia 2018.01.30).

Strona |