Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Elblągu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 15 lutego 2016 roku

Sąd Rejonowy w Elblągu V Wydział Gospodarczy w składzie następującym:

Przewodniczący- SSR Marlena Brzozowska

Protokolant- stażysta J. T.

po rozpoznaniu w dniu 15 lutego 2016 roku w Elblągu

na rozprawie

sprawy z powództwa M. B.

przeciwko R. B.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanego R. B. na rzecz powoda M. B. kwotę 9 975,79 zł (dziewięć tysięcy dziewięćset siedemdziesiąt pięć złotych siedemdziesiąt dziewięć groszy) wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 02.10.2014r. do dnia zapłaty;

II.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 1 342,00zł (jeden tysiąc trzysta czterdzieści dwa złote) tytułem zwrotu kosztów procesu;

III.  wyrokowi nadaje rygor natychmiastowej wykonalności.

UZASADNIENIE

Powód M. B. pozwem złożonym dnia 22.05.2015r. w elektronicznym postępowaniu upominawczym domagał się zasądzenia od pozwanego R. B. kwoty 9.975,79 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 02.10.2014r. do dnia zapłaty, tytułem wynagrodzenia za naprawę pojazdu, nadto domagał się zwrotu kosztów procesu.

Dnia 11.06.2015r. Sąd Rejonowy Lublin-Zachód w Lublinie wydał został nakaz zapłaty, od którego pozwany wniósł sprzeciwu, zaprzeczając aby łączyła go z powodem umowa naprawy samochodu, wskazał że nie posiada dokumentu na który powołuje się powód tj. faktury nr (...) oraz zaprzecza, aby został wezwany do zapłaty.

Sąd Rejonowy Lublin-Zachód w Lublinie postanowieniem z dnia 15.09.2015r. przekazał sprawę do rozpoznania tutejszemu sądowi. Po przekazaniu sprawy powód uzupełnił pozew oraz przedłożył fakturę nr (...) wraz z wezwaniem.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny

Pozwany R. B. w ramach działalności gospodarczej prowadzonej pod firmą (...) (...)-(...) D. ul. (...) zlecił powodowi naprawę pojazdu. Powód podjął się naprawy w ramach prowadzonej działalności gospodarczej pod firmą (...) (...)-(...) W. ul. (...). W ramach dokonanych czynności powód m.in. dokonał wymiany części takich jak wahacze tylne, zwrotnica przednia, tarcze hamulcowe, klocki hamulcowe, dokonał wymiany płynów, oleju silnikowego, wymiany filtrów, dokonał przeglądu klimatyzacji, ustawienia geometrii kół. Za wykonane czynności dnia 24.09.2014r. powód wystawił fakturę nr (...) na kwotę 9.975,79zł, z terminem płatności 1.10.2014r. Pozwany osobiście fakturę podpisał i odebrał. Pozwany nie uregulował należności w terminie, w związku z czym powód dnia 12.03.2015rr. skierował do pozwanego wezwanie do zapłaty.

/dowód: faktura k.22 wezwanie k. 23 wraz z dowodem nadania k.24/

Powyższy stan faktyczny ustalono w oparciu o złożone przez powoda dokumenty prywatne, tj. fakturę vat, wezwanie do zapłaty, dowód nadania. Zgodnie z art. 6 k.c. oraz art. 232 k.p.c. to strony obowiązane są wskazywać dowody dla stwierdzenia faktów, z których wywodzą skutki prawne. Powyższe przepisy stanowią normatywną podstawę zasady kontradyktoryjności, zgodnie z którą ciężar dowodu spoczywa na stronach postępowania cywilnego. W związku z tym obowiązkiem ich jest nie tylko przedstawianie twierdzeń i wskazywanie dowodów na ich poparcie (art. 232 k.p.c.), ale również dołożenie należytej staranności, by przeprowadzenie dowodów całkowicie od nich zależnych było w ogóle możliwe. W myśl zasady zawartej w przepisie art.6 k.c. na powodzie spoczywał ciężar udowodnienia faktów uzasadniających jego roszczenie (zob. SN wyrok z 03.10. 1969 r., II PR 313/69, LexPolonica nr 317731, OSNCP 1979, nr 9, poz. 147), a na stronie pozwanej obowiązek udowodnienia okoliczności uzasadniających jej wniosek o oddalenie powództwa (tak SN w wyroku z 20 kwietnia 1982 r., I CR 79/82, LexPolonica nr 318337).

Sąd zważył, co następuje

Roszczenie powoda oparte jest na przepisach regulujących umowę o dzieło. Roszczenie wynika z obowiązku zapłaty przez zlecającego (zamawiającego) wynagrodzenia za świadczone usługi (art.627 k.c.).

Pozwany w sprzeciwie kwestionował, że zlecał czynności naprawcze, zaprzeczała, aby posiadał fakturę vat oraz aby był wzywany do zapłaty. Okoliczności te nie zostały potwierdzone w toku postępowania. Powód bowiem dokumentami złożonymi po uzupełnieniu pozwu wykazał, że twierdzenia powoda nie polegają na prawdzie. Wynika z nich, że pozwany osobiście podpisał i odebrał wystawioną fakturę za wykonane czynności naprawcze. Również powód wykazał, że wzywał pozwanego do uregulowania należności. Powód zatem sprostał ciężarowi udowodnienia roszczenia i wykazał, że strony łączyła umowa, przy braku jakichkolwiek dowodów przeciwnych ze strony pozwanego.

Reguła dotycząca ciężaru dowodu (art.6 k.c.) nie może być rozumiana w ten sposób, że zawsze, bez względu na okoliczności sprawy, ciężar dowodu spoczywa na stronie powodowej. Jeżeli strona powodowa udowodniła fakty przemawiające za zasadnością powództwa, to na stronie pozwanej spoczywa ciężar udowodnienia ekscepcji i faktów uzasadniających, jej zdaniem, oddalenie powództwa/wyrok SN z 20.04.1982r., I CR 79/82, wyrok SN z 17.12.1996r., I CR 45/96 /. Z tego względu powód winien był udowodnić to, że strony zawarły umowę, że umowa została wykonana, które to okoliczności zostały wykazane przedstawieniem dokumentu w postaci faktury vat, w której wyszczególniono zakres czynności, rodzaj części zamiennych i innych które podlegały wymianie i sprawdzeniu oraz wysokość wynagrodzenia i termin płatności. Wszystkie te dane zostały potwierdzone przez pozwanego złożeniem podpisu na fakturze. Pozwany po doręczeniu mu odpisu tych dokumentów nie zajął żadnego stanowiska, nie zgłosił żadnych wniosków dowodowych, ani przedstawił własnych dokumentów prywatnych, z których by wynikało, że naprawa została wykonana nieprawidłowo, bądź że roszczenie powoda jest nienależne, czy zostało przez pozwanego zaspokojone poprzez zapłatę, lub w inny sposób,. Nie wykazał też aby roszczenie to wygasło.

Umowa o dzieło, tak samo jak umowa o świadczenie usług dla swej ważności nie wymaga formy pisemnej, nie została również zastrzeżona przez ustawodawcę żadna inna forma, która ograniczałaby możliwości dowodzenia jej istnienia w przypadku sporu sądowego. Strona może wykazać wszelkimi środkami dowodowymi łączący ją stosunek prawny. Jednym z takich dowodów jest faktur VAT, której obowiązek wystawienia wynika z przepisów prawa podatkowego. Umowa o dzieło jest umową o charakterze odpłatnym, odpowiednikiem świadczenia jednej ze stron jest obowiązek zapłaty umówionego wynagrodzenia. Wysokość tego wynagrodzenia wprost wynika z treści faktury.

W świetle dowodów przedstawionych przez powoda, skoro powód wykonał obowiązek wynikający z umowy i dokonał naprawy pojazdu, pozwany ma obowiązek zapłaty umówionego wynagrodzenia (art. 627 k.c.). Nie dokonanie zapłaty w umówionym terminie skutkuje tym, że powód uprawniony jest domagać się zapłaty na drodze sądowej. Pozwany nie wykazał, aby dokonał zapłaty czy to na etapie przedsądowym, czy w trakcie procesu, nie podnosił też, aby obowiązek zapłaty wygasł. Pozwany nie przedstawił żadnych argumentów, ani dowodów, w oparciu o które żądanie powoda można by uznać za nienależne

Mając powyższe na uwadze na mocy art. 627 k.c., art.481§1k.p.c. należało orzec, jak w sentencji wyroku. Rozstrzygnięcie o kosztach oparto o przepis art. 98 §1-3 k.p.c., art.99 k.p.c., art.108§1 k.p.c. oraz §6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28.09.2002r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U. Nr 163, poz.1349). Na koszty powoda składa się opłata od pozwu (125zł), wynagrodzenie pełnomocnika (1.200,00 zł), opłata skarbowa od pełnomocnictwa (17 zł). Na podstawie art. 333§2 k.p.c. wyrokowi nadano rygor natychmiastowej wykonalności. Przepis ten pozwala sądowi z urzędu, bez wniosku strony, nadać wyrokowi rygor natychmiastowej wykonalności, gdy zasądza należność na podstawie dokumentu prywatnego, którego prawdziwość nie została zaprzeczona, co miało miejsce w rozpoznawanej sprawie. Pozwany po doręczeniu mu dokumentów w postaci faktur oraz wezwania przedsądowego nie kwestionował ich prawdziwości.